تصور کنید که چشمی مسلط بر عالم دارید که توانایی نگاه کردن به ستاره های دور یا صحابی هایی با وضوح و روشنی شگفت انگیز را به شما می دهد، و این که شما می توانید به وقایعی نگاه کنید که میلیارد ها سال پیش اتفاق افتاده اند واقعا چیز جالبی است.ستاره شناسان این اعمال را فقط با تلسکوپ فضایی هابل انجام می دهند.

تلسکوپ فضایی هابل دقیقا چیست؟چرا به این اندازه استثنایی است؟چگونه این چنین عکس های شگفت انگیزی می گیرد وما کجا می توانیم آنها را ببینیم؟ما به طور دقیق به بررسی این وسیله ای که انقلابی را در ستاره شناسی و نجوم پیش آورد می پردازیم.

مشکل بزرگ تلسکوپ های مستقر در زمین این بود که مشاهده ی نور ستاره های دور دست قبل از اینکه از اتمسفر زمین بگذرند ممکن نبود-از کنار ابر ها و آب و هوا-و اتمسفر زمین که مکان غلیان است-با گرد و غبار وهوای گرمی که جریان دارد و به بالا صعود می کندو هوای سرد با نزول به سمت زمین می آید و آب ها بخار می شوند.

همه ی این عوامل باعث می شوند که عکس های ستارگان تیره و غیر دقیق از آب در بیایند و فواید تلسکوپ های زمینی را محدود کنند.

در سال 1946یک متخصص فیزیک نجومی با نام دکتر لمن اسپیتزر(1997-1914)پیشنهاد داد که تلسکوپی در فضا می تواندعکس های واضح تری را از چیز های دورتربگیرد که تلسکوپ های زمینی قادر به آن نمی باشند.با توجه به این که هنوز هیچ موشکی به فضای خارجی پرتاب نشده بود این یک ایده ی عصبانی کننده بود .هنگامی که برنامه های فضایی ایلات متحده ی آمریکا در سالهای بین 1960 و 1970 توسعه یافت و برتری پیدا کرد،اسپیتزر در ناسا و همایش توسعه دادن تلسکوپ های فضایی سخن رانی کرد.در سال 1975 آژانس فضایی اروپاو ناسا شروع به توسعه دادن تلسکوپ های فضایی کردند.در سال1997مجلس برای تلسکوپ های فضایی بودجه ای را تصویب کردو ناسا با شرکت لاکهید مارتین به عنوان پیمان کار اصلی قرار داد بست تا بر ساخت و ساز نظارت کند.

در سال 1983 تلسکوپ فضایی به نام ستاره شناس آمریکائی ادوین هابل نام گذاری شد.هابل کسی بود که با مشاهداتی بر روی ستاره های متغییر در کهکشان های دیگر مطمئن شد که جهان در حال انبساط و بزرگ شدن است که نظریه ی مهبانگ یا انفجار اولیه در عالم را تائید می کرد.ساخت تلسکوپ فضایی هابل 8سال به طول انجامید،که پنج وسیله ی علمی در این تلسکوپ جای گذاری شده اند.این تلسکوپ بیش از چهار صد هزار قطعه داردو بالغ بر بیست و شش هزار مایل سیم کشی الکتریکی دارد.

تلسکوپ فضایی هابل 50 بار حساس تر از تلسکوپ های زمینی است و همچنین 10 بار دقیق تر و تفکیک پذیر تر از تلسکوپ های زمینی است.بعد از تاخیری طولانی به علت حادثه چالنجر،تلسکوپ فضایی هابل در سال 1990 در مدارش قرار گرفت.